شهادت نامه

بر زمین افتاد شمشیرت ولی چون جنگ بود/برتو میشد زخم ها زد برمن اما ننگ بود

با خودم گفتم بگیرم دست یا جان تو را/اختلاف حرف دل با عقل صد فرسنگ بود

گرچه دستت را گرفتم بازهم قانع نشد/تا نبخشیدم تو را،دل همچنان دلتنگ بود

چون در اغوشت گرفتم خنجرت معلوم کرد/بر زمین افتادن شمشیر خود نیرنگ بود

من پشیمان نیستم،اما نمیدانم هنوز/دل چرا در بازی نیرنگ ها یکرنگ بود

در دلم ایینه ای دارم که میگوید به اه/در دل سنگدل ها کاش میشد سنگ بود

                                                                              فاضل نظری/کتاب